De dag van... Paul Wouters
‘Het is maatwerk’
Het is bijna zover: de verbouwing van de Faculteit der Sociale Wetenschappen in het kader van de pilot activiteitgericht huisvesten. Decaan Paul Wouters: “Voor mij is het belangrijkste dat onze nieuwe werkomgeving leidt tot betere communicatie.”
De eerste afspraak van Paul vandaag is met de directie van het ICLON. Dat overleg is vandaag op zijn werkkamer bij het faculteitsbureau. Daar hebben ze nu nog veel vaste werkplekken, maar na de zomer zal dat er heel anders uitzien. Er staat een grootscheepse verhuizing voor de deur. “We gaan van de derde naar de vierde verdieping en er komt een gemeenschappelijke ontmoetingsruimte met treincoupés en flexibele werkplekken en ook een afgeschermde ruimte voor besprekingen. Daaromheen liggen kamers waar twee of drie mensen in wisselende samenstellingen kunnen werken. Met een naambordje op de deur kun je zien wie er aan het werk is en welke bureaus vrij zijn.”
Paul heeft even tijd om zijn mail te beantwoorden, vanachter zijn bureau. “Een belangrijk aspect van een werkomgeving is dat het een prettige, veilige en huiselijke plek is om te werken. Daarom heb ik ook kunst aan de muur hangen, vanuit mijn eigen collectie. En ik werk graag met jazzmuziek op de achtergrond.” In het voorlopig schetsontwerp is een eigen kamer voor de decaan opgenomen, als een soort herkenbare uitvalsbasis. “Die kamer kan in de toekomst ook prima door anderen gebruikt worden als deze leeg staat, dan zorg ik er bijvoorbeeld voor dat mijn papieren in een la zitten. En nu kies ik de kunst aan de muur uit, maar daar kun je ook met vier mensen afspraken over maken, toch?”
‘Mijn kamer kan in de toekomst ook prima door anderen gebruikt worden als deze leeg staat’
Kort overleg met een stafmedewerker. “Dat doe ik nu nog op mijn kamer, maar ik kan me voorstellen dat we dat in de toekomst in bijvoorbeeld een treincoupé in de gemeenschappelijke ruimte doen. Ik ben van plan om daar regelmatig te gaan zitten, bijvoorbeeld om mail te beantwoorden. Ik vind het belangrijk dat mensen mij aan kunnen spreken, ook als we geen formele afspraak hebben. Nu ga ik bijvoorbeeld vaak lunchen in de kantine, maar die gemeenschappelijke ruimte leent zich daar ook uitstekend voor. Ik ben toch een beetje de regisseur van de faculteit, dan moet je zichtbaar en aanspreekbaar zijn.”
Rond deze tijd staat er een vervolgoverleg gepland met de afdeling Vastgoed over de nieuwe plannen. Er zijn inmiddels een aantal sessies geweest. “Ik moet zeggen dat ik wel gecharmeerd ben van het voorlopig ontwerp dat er nu ligt. Het is licht, huiselijk, en er zijn veel plekken om flexibel te werken. Dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad hoor. Eerst hebben we ons hardgemaakt dat het geen darwinistische kantoortuin moest worden. Uit veel literatuuronderzoek blijkt dat zo’n kantoortuin niet werkt. Het is maatwerk. Je moet kijken naar het soort werk – onderzoek doen vraagt bijvoorbeeld om rust – maar ook naar het type mens. De één gedijt prima in een rumoerige ruimte, de ander is wat meer op zichzelf. Het is volgens mij essentieel dat mensen professionele autonomie hebben, die hen de mogelijkheid geeft hun werk goed te doen.”
‘Het is essentieel dat mensen professionele autonomie hebben’
Een laatste overleg met het faculteitsbestuur. Er is het afgelopen jaar gewerkt aan een nieuwe visie en strategie. “We merken dat er traditioneel een bepaalde mate van verkokering bestaat binnen zo’n organisatie als de faculteit, veel mensen zijn vooral met hun eigen taken in onderwijs, onderzoek of dienstverlening bezig. Daarom willen we meer verbinding leggen tussen de instituten onderling en tussen de instituten en de diensten, zodat we meer van elkaars ervaring kunnen profiteren. Het ontwerp past ook in die lijn. Het is belangrijk om elkaar snel op te kunnen zoeken, dat leidt tot betere communicatie. Ik denk dat het al met al iets heel positiefs kan opleveren!”
